-نمیدانم چرا ولی بعنوان یک "مرد"خودم را مجبور کرده ام فراتر از نیاز واقعیم،رابطه های جنسی متعدد برقرار کنم و تا مدتها مجبور به تحمل دردسرهای آن شوم!

-بعنوان یک "زن"خودم را مجبور کرده ام صرفا بخاطر فرار از حس "تنهایی"،وجود یک مرد بی مصرف و سواستفاده گر را تحمل کنم و همه ی انرژی و آبرو و پس اندازم رو خرج او کنم تا احساس بی کسی و بی هویتی نکنم!

-خودم را مجبور کرده ام در سرما و گرما و ترافیک آخر هفته،راهی جاده های شمالی شوم تا در باغ و ویلا،دور همی داشته باشم، و برای فرار از احساس نا امیدی و ناکامی ام،مست کنم،نشئه شوم،قمار کنم و به لذت های ثانیه ای دلخوش باشم.

-خودم را مجبور کرده ام با گذاشتن سلفی های متعدد در فضای مجازی،لایکهای خیالی بگیرم تا احساس"ارزنده بودن"بکنم...

عادت کرده ام کامنت مخالف روشنفکرانه بگذارم تا خشم خودم را بر سر دیگران تخلیه کنم..

-مجبورم،همه ی پولهایی را که در یکسال جمع کرده ام ،یک روزه صرف خریدن لباسها و اجناسی بکنم که فقط بدرد انبار کردن در کمدهایم میخورد،فقط به این خاطر که احساس کمبود و حقارت نکنم!

-اگر یخچال خانه و شکم خودم رو از خوراکی های بی مصرف پر نکنم به اجبار احساس فقر و ناامنی میکنم!میدانم برایم مضرند ولی مینوشم.قلیان نفس کشیدن را برایم سخت کرده ولی مجبور به کشیدنم!

-مجبورم هر هفته به بهشت زهرا و زیارتگاه بروم چرا که اگر نذری ندهم و خیرات نکنم احساس ناگزیر "گناه" و "نامنزه بودن"می کنم!

-این من نیستم که خودم را زیست میکنم،این "عادت ها" و "اجبارهای " ی من هستند که بر من مسلط شده اند... و من بخاطر"زخم های کودکی ام" که در من التیام نیافته اند عادت کرده ام که اتفاقات ناخوشایند گذشته را تکرار کنم چون راه و روش خوب زیستن را نیاموخته ام... آری چون اسبی به بیگاری کشیده شده جای ضربات شلاق ارابه ران را بر روی گُرده هایم حس میکنم... مانند آن دختر جن زده ی آذربایجانی وجودم در تسخیر "اجبار"هایی است که در من حلول کرده اند و مرا تسخیر کرده اند!

-ای کاش لحظه ای"ایست" کنم و "نمایشنامه ی زندگی ام " را از نوع باز بینی کنم: چرا به جای یک زندگی پویا و منعطف ومتنوع ،هر روز در حال ایفای یک نقش ثابت در یک سناریوی کلیشه ای شده ام؟!

(منبع: رضا دلپاک،روانپزشک)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: